College 1 radiodiagnostiek
Bijzondere technieken
Technieken binnen de mammografie
Toepassing selectieve absorptie
Als je een normale röntgenbuis gebruikt krijg je weinig contrast. Dit komt door het weefsel in de
borst. Je wilt een hele lage buisspanning krijgen.
De filter is hetzelfde stof als de anode, namelijk molybdeen. Er wordt molybdeen gebruikt omdat het
een laag atoomnummer heeft en dus ook een lage buisspanning kan hebben.
De karakteristieke straling bij een gewone röntgenbuis is veel te hoog voor een mamma foto.
De schillen bij Mo trekken minder hard aan elkaar. Je krijgt dus ook een lagere karakteristieke
straling.
Bij wolfraam gebruik je vooral de remstraling. Bij molybdeen maak je juist alleen gebruik van de
karakteristieke straling. Je hebt last van de remstraling.
, De bindingsenergie tussen de schillen is lager, dus krijg je ook een lagere energie van karakteristieke
straling. Nu zit je in de waardes waarbij je goed een mammografie kan maken. De remspectrum wil je
hier weglaten, terwijl je bij een wolfraamanode (gewone foto’s) maak je juist gebruik van de
remstraling. Je hebt alleen maar last van de remstraling bij een mammografie, het contrast wordt
minder.
De pieken van molybdeen is veel lager. Er wordt minder aan de protonen getrokken. De
karakteristieke straling is veel lager.
De verzwakking neemt steeds verder af. De energie wordt zo laag dat er geen elektron uit de schil
uitgestoten kunnen worden. Selectieve absorptie ligt op hele specifieke plekken. Op het punt waar
de stippenlijn zit verzwakt hij het slechtste.
Als wij fotonen loslaten op een materiaal dan gaat dat materiaal de fotonen absorberen. Als de
energie van de fotonen heel laag is wordt er heel veel geabsorbeerd, dus verzwakking. De
verzwakking is dan dus heel hoog in het plaatje. Naarmate de fotonen energie toeneemt, zijn er
steeds meer die er wel doorheen komen en neemt de verzwakking dus af.
Er ontstaan zaagtand vormen en daar zit selectieve absorptie. In eerste instantie is de energie zo laag
dat er geen foton uit zijn baan wordt gestoten kan worden, maar de energie wordt hoger naarmate
je verder in het plaatje gaat en op een gegeven heb je wel genoeg energie om de fotonen uit hun
baan te laten schieten en heb je karakteristieke straling plekken en daar gaan de elektronen die uit
de baan stoten gaan energie absorberen via het foto-elektrisch effect, dus dan neemt de verzwakking
weer toe.
Waar de stippenlijn staat is het moment dat het molybdeen filter het slechtste werkt, want daar is de
verzwakking het laagst. Zo’n plek noem je een ‘gat in het filter’.
Molybdeen-anode molybdeen-filter
Bijzondere technieken
Technieken binnen de mammografie
Toepassing selectieve absorptie
Als je een normale röntgenbuis gebruikt krijg je weinig contrast. Dit komt door het weefsel in de
borst. Je wilt een hele lage buisspanning krijgen.
De filter is hetzelfde stof als de anode, namelijk molybdeen. Er wordt molybdeen gebruikt omdat het
een laag atoomnummer heeft en dus ook een lage buisspanning kan hebben.
De karakteristieke straling bij een gewone röntgenbuis is veel te hoog voor een mamma foto.
De schillen bij Mo trekken minder hard aan elkaar. Je krijgt dus ook een lagere karakteristieke
straling.
Bij wolfraam gebruik je vooral de remstraling. Bij molybdeen maak je juist alleen gebruik van de
karakteristieke straling. Je hebt last van de remstraling.
, De bindingsenergie tussen de schillen is lager, dus krijg je ook een lagere energie van karakteristieke
straling. Nu zit je in de waardes waarbij je goed een mammografie kan maken. De remspectrum wil je
hier weglaten, terwijl je bij een wolfraamanode (gewone foto’s) maak je juist gebruik van de
remstraling. Je hebt alleen maar last van de remstraling bij een mammografie, het contrast wordt
minder.
De pieken van molybdeen is veel lager. Er wordt minder aan de protonen getrokken. De
karakteristieke straling is veel lager.
De verzwakking neemt steeds verder af. De energie wordt zo laag dat er geen elektron uit de schil
uitgestoten kunnen worden. Selectieve absorptie ligt op hele specifieke plekken. Op het punt waar
de stippenlijn zit verzwakt hij het slechtste.
Als wij fotonen loslaten op een materiaal dan gaat dat materiaal de fotonen absorberen. Als de
energie van de fotonen heel laag is wordt er heel veel geabsorbeerd, dus verzwakking. De
verzwakking is dan dus heel hoog in het plaatje. Naarmate de fotonen energie toeneemt, zijn er
steeds meer die er wel doorheen komen en neemt de verzwakking dus af.
Er ontstaan zaagtand vormen en daar zit selectieve absorptie. In eerste instantie is de energie zo laag
dat er geen foton uit zijn baan wordt gestoten kan worden, maar de energie wordt hoger naarmate
je verder in het plaatje gaat en op een gegeven heb je wel genoeg energie om de fotonen uit hun
baan te laten schieten en heb je karakteristieke straling plekken en daar gaan de elektronen die uit
de baan stoten gaan energie absorberen via het foto-elektrisch effect, dus dan neemt de verzwakking
weer toe.
Waar de stippenlijn staat is het moment dat het molybdeen filter het slechtste werkt, want daar is de
verzwakking het laagst. Zo’n plek noem je een ‘gat in het filter’.
Molybdeen-anode molybdeen-filter
