Menstruatie: een grote frustratie
Je hebt vast ooit gehoord van menstruatie-armoede. Toch weten vele mensen niet dat dit probleem
ook in Nederland voorkomt. Uit een onderzoek van het feministische platform, De Bovengrondse, is
gebleken dat één op de tien vrouwen of meisjes maandelijks niet genoeg geld heeft om producten te
kopen voor hun menstruatie. Per menstruatie is de gemiddelde Nederlandse vrouw zo'n tien euro
kwijt aan tampons of maandverband. Dit lijkt misschien niet zo’n grote uitgave maar voor gezinnen
met een krap maandelijks budget en misschien wel met meerdere menstruerende vrouwen in huis
kan het allicht voor problemen zorgen. Menstruatieproducten moeten worden vergoed door de
basisverzekering.
Vrouwen met een gebrek aan kwalitatieve menstruatieproducten, bedenken vaak zelf alternatieven
voor deze producten. Zo gebruiken ze bijvoorbeeld sokken, kranten of toiletpapier. Deze producten
bieden vaak niet de juiste bescherming. Doordat menstruatie nog steeds een taboe is, zijn vrouwen
nog altijd bang om door te lekken. Bij de vrouwen die lijden onder menstruatie-armoede is deze
angst nog groter. Hierdoor sluiten ze zich dan ook vaak enkele dagen af van de samenleving. Zo gaan
ze bijvoorbeeld niet naar de supermarkt, de sportschool, maar ook niet naar een school- of werkdag.
Het kan dus een grote belemmering zijn in het sociale leven van de vrouwen. Vrouwen kunnen dus
niet altijd volwaardig deelnemen aan de samenleving.
Daarnaast brengt het te lang dragen van menstruatieproducten gezondheidsrisico’s met zich mee.
Vrouwen onder de armoedegrens moeten soms namelijk de beslissing maken tussen een dag
maaltijden overslaan of hun menstruatie doorstaan met te weinig of geen menstruatieartikelen.
Wanneer de vrouw de keuze maakt om een dag niet te eten, brengt dat diverse klachten, zoals
hoofdpijn, duizeligheid en vermoeidheid met zich mee. Als de vrouwen besluiten om wel voor het
eten te gaan, dan kiezen veel vrouwen ervoor om tampons of maandverband langer te dragen dan
de aanbevolen tijd. Op deze manier verlagen ze de uitgaven voor deze producten.
Echter het dragen van een tampon voor een te lange tijd, kan het Toxisch Shock Syndroom (TSS)
veroorzaken. Bij het langdurig inhouden van een tampon hoopt de bacterie Staphylococcus aureus
zich op. Wanneer deze bacterie gifstoffen afgeeft aan de bloedbaan, kunnen er diverse ziektes
ontstaan, waaronder TSS. Als iemand de tamponziekte krijgt, treden er direct hevige symptomen op.
Hierdoor herkennen de meeste mensen snel dat er iets mis is en zoeken ze direct hulp. In de meeste
gevallen kan TSS dan ook succesvol worden behandeld, waardoor de patiënt snel van zijn klachten is
verlost. Dit is niet in alle gevallen zo. Als de patiënt in een later stadium pas wordt gediagnosticeerd,
helpt de behandeling vaak niet meer en kan de patiënt komen te overlijden.
Bovendien zorgt de invoering van de vergoeding voor vrouwelijke hygiëne producten voor een toename
tussen de gelijkheid van man en vrouw. Normaal draaien alleen de vrouwen op voor de kosten van de
maandelijkse bloeding. In hun hele leven zijn ze gemiddeld wel vijftien honderd euro kwijt aan deze
menstruatieproducten. Dit terwijl ze er niet voor hebben gekozen om een vrouw te worden. Mannen
hebben deze kosten niet en kunnen dit geld investeren in vele andere dingen. In feite is er dus sprake van
ongelijkheid op dit punt. Mannen en vrouwen moeten wel beiden premie betalen voor de
zorgverzekering. De zorgverzekeraars kunnen deze premies in de toekomst gebruiken voor het uitkeren
van de vergoedingen voor de vrouw. Op deze manier betalen mannen dus mee voor de vrouwen.
De invoering van de vergoeding van menstruatieproducten kan evenwel een negatief effect op het
milieu hebben. Jaarlijks zorgen tampons en maandverband al voor zo'n 200.000 ton afval in
Nederland. Maandverband bestaat voor een groot gedeelte uit plastic. Dit plastic kan niet worden
gerecycled, omdat het maandverband nog andere materialen bevat. Een tampon bestaat voor zo'n
96% uit katoen. Voor de productie van katoen worden enorme hoeveelheden water en
bestrijdingsmiddelen gebruikt. Deze katoenproductie heeft dus ook een enorme invloed op ons
Je hebt vast ooit gehoord van menstruatie-armoede. Toch weten vele mensen niet dat dit probleem
ook in Nederland voorkomt. Uit een onderzoek van het feministische platform, De Bovengrondse, is
gebleken dat één op de tien vrouwen of meisjes maandelijks niet genoeg geld heeft om producten te
kopen voor hun menstruatie. Per menstruatie is de gemiddelde Nederlandse vrouw zo'n tien euro
kwijt aan tampons of maandverband. Dit lijkt misschien niet zo’n grote uitgave maar voor gezinnen
met een krap maandelijks budget en misschien wel met meerdere menstruerende vrouwen in huis
kan het allicht voor problemen zorgen. Menstruatieproducten moeten worden vergoed door de
basisverzekering.
Vrouwen met een gebrek aan kwalitatieve menstruatieproducten, bedenken vaak zelf alternatieven
voor deze producten. Zo gebruiken ze bijvoorbeeld sokken, kranten of toiletpapier. Deze producten
bieden vaak niet de juiste bescherming. Doordat menstruatie nog steeds een taboe is, zijn vrouwen
nog altijd bang om door te lekken. Bij de vrouwen die lijden onder menstruatie-armoede is deze
angst nog groter. Hierdoor sluiten ze zich dan ook vaak enkele dagen af van de samenleving. Zo gaan
ze bijvoorbeeld niet naar de supermarkt, de sportschool, maar ook niet naar een school- of werkdag.
Het kan dus een grote belemmering zijn in het sociale leven van de vrouwen. Vrouwen kunnen dus
niet altijd volwaardig deelnemen aan de samenleving.
Daarnaast brengt het te lang dragen van menstruatieproducten gezondheidsrisico’s met zich mee.
Vrouwen onder de armoedegrens moeten soms namelijk de beslissing maken tussen een dag
maaltijden overslaan of hun menstruatie doorstaan met te weinig of geen menstruatieartikelen.
Wanneer de vrouw de keuze maakt om een dag niet te eten, brengt dat diverse klachten, zoals
hoofdpijn, duizeligheid en vermoeidheid met zich mee. Als de vrouwen besluiten om wel voor het
eten te gaan, dan kiezen veel vrouwen ervoor om tampons of maandverband langer te dragen dan
de aanbevolen tijd. Op deze manier verlagen ze de uitgaven voor deze producten.
Echter het dragen van een tampon voor een te lange tijd, kan het Toxisch Shock Syndroom (TSS)
veroorzaken. Bij het langdurig inhouden van een tampon hoopt de bacterie Staphylococcus aureus
zich op. Wanneer deze bacterie gifstoffen afgeeft aan de bloedbaan, kunnen er diverse ziektes
ontstaan, waaronder TSS. Als iemand de tamponziekte krijgt, treden er direct hevige symptomen op.
Hierdoor herkennen de meeste mensen snel dat er iets mis is en zoeken ze direct hulp. In de meeste
gevallen kan TSS dan ook succesvol worden behandeld, waardoor de patiënt snel van zijn klachten is
verlost. Dit is niet in alle gevallen zo. Als de patiënt in een later stadium pas wordt gediagnosticeerd,
helpt de behandeling vaak niet meer en kan de patiënt komen te overlijden.
Bovendien zorgt de invoering van de vergoeding voor vrouwelijke hygiëne producten voor een toename
tussen de gelijkheid van man en vrouw. Normaal draaien alleen de vrouwen op voor de kosten van de
maandelijkse bloeding. In hun hele leven zijn ze gemiddeld wel vijftien honderd euro kwijt aan deze
menstruatieproducten. Dit terwijl ze er niet voor hebben gekozen om een vrouw te worden. Mannen
hebben deze kosten niet en kunnen dit geld investeren in vele andere dingen. In feite is er dus sprake van
ongelijkheid op dit punt. Mannen en vrouwen moeten wel beiden premie betalen voor de
zorgverzekering. De zorgverzekeraars kunnen deze premies in de toekomst gebruiken voor het uitkeren
van de vergoedingen voor de vrouw. Op deze manier betalen mannen dus mee voor de vrouwen.
De invoering van de vergoeding van menstruatieproducten kan evenwel een negatief effect op het
milieu hebben. Jaarlijks zorgen tampons en maandverband al voor zo'n 200.000 ton afval in
Nederland. Maandverband bestaat voor een groot gedeelte uit plastic. Dit plastic kan niet worden
gerecycled, omdat het maandverband nog andere materialen bevat. Een tampon bestaat voor zo'n
96% uit katoen. Voor de productie van katoen worden enorme hoeveelheden water en
bestrijdingsmiddelen gebruikt. Deze katoenproductie heeft dus ook een enorme invloed op ons
